English Version
Adam Przybyłowski, Zuzanna Cilulko
Streszczenie
We współczesnym świecie, pomimo wzrostu znaczenia oraz skali korzystania z energii odnawialnej, konwencjonalne surowce energetyczne wciąż odgrywają ogromną rolę. Państwa Unii Europejskiej nie są w stanie się w nie samodzielnie zaopatrywać i są uzależnione od ich importu. Głównym dostawcą ropy naftowej i gazu ziemnego dla Unii Europejskiej od lat jest Federacja Rosyjska. Po rozpadzie Związku Radzieckiego, region Morza Kaspijskiego, będący wcześniej pod władaniem radziecko-irańskim stał się alternatywnym do rosyjskich źródłem surowców energetycznych. Zainteresowanie tym regionem wykazały Stany Zjednoczone, Unia Europejska, Chiny oraz wiele innych państw. Pomimo relatywnie dużych zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego, eksport tych surowców na Zachód jest wciąż problematyczny – przyczyną takiego stanu rzeczy jest blokowanie przez Rosję budowy nowych rurociągów oraz brak kompromisu pomiędzy Kazachstanem, Azerbejdżanem, Turkmenistanem, Rosją i Iranem odnośnie statusu prawnego Morza Kaspijskiego. Celem publikacji jest przybliżenie, na bazie dostępnej literatury źródłowej, problematyki kierunków transportu surowców energetycznych, ze szczególnym uwzględnieniem ropy naftowej z regionu Morza Kaspijskiego do Europy.
Transport ropy naftowej z regionu
Morza Kaspijskiego do Europy
Artykuł
In order to view this page you need Flash Player 9+ support!
